The best Side of نیلینگ
The best Side of نیلینگ
Blog Article
پایداری سطح موردنظر در گودبرداری بر اساس برقراری تعادل نیروهای مقاوم و محرکی که در سطح لغزش ایجاد میشود، محاسبه میگردد.
روش نیلینگ مناسب مکانهایی که آب در آنها جریان داشته باشد مناسب نیست.
اجزای نیلینگ و قسمتهای مختلف آن به صورت کلی شامل این موارد میشود: میخهای فولادی، دوغاب سیمان، دستگاه حفاری نیلینگ، مهره، واشر، صفحات نگهدارنده و نوارهای زهکشی.
این روش جهت پایدارسازی جدارههای تونل و سازههای زیرزمینی به کار میرود. همچنین در پروژههای احداث بزرگراهها و راهآهنها نیز کاربرد دارد.
استفاده از سازه نگهبان نیلینگ در ساختمان سازی نیز بسیار رایج بوده و معمولا در زمانهایی که سازه در خطر نشست و رانش زمین است اجرا میشود. استفاده از روش میخکوبی برای جلوگیری از آسیبهای زلزله نیز کاربرد دارد.
همچنین در صورت نیاز به انجام بهسازی خاک قبل از اجرای سازه نگهبان میتوان از روشهایی مانند جت گروتینگ و میکروپایل استفاده کرد.
تمامی حقوق محفوظ برای سامان پی (بهینه سازی سئو سایت با افتخار توسط دکتر سئو)
اگر این گونه خاکها کاملا خشک بوده و شامل مصالح ریز دانه نباشند یا هیچ گونه سیمانتاسیون طبیعیای از خود نشان ندهند، فاقد چسبندگی ظاهری هستند.
باید در نظر داشت که این روش نیز مانند بسیاری از تکنیکهای مختلف، معایبی نیز دارد که در هنگام اجرا باید بهدقت به آن توجه نمود. برخی از این موارد عبارتاند از:
این گروه با برقراری ارتباطات فعال با دانشگاهها و سایر مجامع علمی و حرفهای، بهبود مداوم و ارتقاء کیفیت خدمات خود را بهعنوان هدف اصلی در نظر گرفته است.
این ویژگی مثبت بهعنوان یک جنبه مهم جهت رفتوآمد مؤثرتر و بیدردسرتر در حین عملیات گودبرداری، بسیار مورد توجه قرار میگیرد.
در شکل روبرو مراحل اجرایی این روش بطور شماتیک ارائه شده است. در مرحله اول یک دیوار نگهبان اجرا می گردد. در مرحله دوم خاکبرداری تا تراز نصب اولین ردیف انکرها انجام می گردد. در مرحله سوم حفاری گمانه جهت اجرای انکر انجام می گردد. در مرحله چهارم تزریق و در مرحله پنجم پس از ??? ??? گیرش دوغاب عملیات کشش و خاکبرداری و اجرای پوشش بتنی انجام می گردد.
نیلینگ یا میخکوبی، یکی از روشهایی است که در آن دیوارههای سطوح شیبدار و گودبرداری شده، به وسیله نیلها یا همان میلگردهای فولادی به اصطلاح مسلح میشوند. در این روش نیلها در فاصلههای نزدیک بهم درون گمانهها قرار میگیرند و سپس به وسیله دوغاب سیمان، داخل آنها پر میشود تا هم از خوردگی میلگردها جلوگیری شود و هم انتقال نیرو بین خاک و میلگرد بهتر انجام شود.
مهندسان در آلمان و فرانسه توانستند این روش را توسعه داده و در صنایع مختلف از آن بهرهمند شوند.